بررسی کیفیت شیمیایی و شاخص های خورندگی و رسوب گذاری شبکه آب آشامیدنی شهر بوشهر

زمینه: تعیین شاخص‌های خورندگی آب یکی از راهبردهای مؤثر در مدیریت منابع آب شرب می‌باشد. خورندگی آب می‌تواند باعث آسیب‌های اقتصادی، کاهش عمر مفید تأسیسات آبرسانی و بیماری در مصرف کنندگان گردد. هدف این مطالعه بررسی ویژگی‌های کیفیت شیمیایی و تعیین پتانسیل خورندگی شبکه آب آشامیدنی شهر بوشهر است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه که از نوع توصیفی- مقطعی می‌باشد طی یکسال از 7 ایستگاه که به‌صورت تصادفی انتخاب شده بودند نمونه‌برداری انجام گردید. سپس بر اساس مقادیر پارامترهای کیفی نمونه‌های آب (pH، کل جامدات محلول، سختی‌های دائم، موقت و کل و همچنین قلیائیت)، پتانسیل خورندگی آب با محاسبه شاخص‌های لانژلیه، رایزنر، خورندگی و پورکوریوس مشخص شد. یافته‌ها: میانگین پارامترهای pH، کل جامدات محلول، دما و همچنین قلیائیت به ترتیب برابر 5/7 میلی‌گرم در لیتر، 82/586 میلی‌گرم در لیتر، °C6/30 و 92/66 میلی‌گرم در لیتر کربنات کلسیم به‌دست آمد. میانگین شاخص‌های خوردگی لانژلیه 28/0، رایزنر 24/7، خورندگی 02/12 و پوکوریوس 81/7 محاسبه شد. نتیجه‌گیری: آب شرب شهر بوشهر بر اساس شاخص رایزنر اندکی رسوب‌گذار و سایر شاخص‌ها نشان‌دهنده خورنده بودن آب است. در کل کیفیت آب متمایل به خورنده بوده و توصیه می‌شود خطوط انتقال و توزیع آب از جنس مقاوم انتخاب شود یا اقداماتی همچون پوشش دیواره داخلی لوله یا اصلاح کیفیت آب انجام گیرد.